miércoles, 26 de marzo de 2014

Escapandonos de la lluvia, a Ezcaray

22-03-2014
Desde hacia unas semanas este día estaba marcado para bombardeo. El plan tiraba hacia el parque natural de Izki, pero el tiempo nos desvío hasta Ezcaray. Después de haber tenido dos semanas veraniegas y haber entrado en la primavera, las predicciones nos avisaban de que este fin de semana volvería a ser invernal y parecía que allí donde fuéramos nos tendríamos que mojar “si o si”. Aun sabiendo que el plan podía ser un desastre, nos animamos cuatro Palmerakuak: Konor, Zigor, Leontzio y yo.


Según iba acercándose la fecha, mirábamos cada vez mas las web de predicción del tiempo, buscando que alguna nos diera esperanzas de poder ver el sol. No había ninguna seguridad pero parecía que podríamos encontrar unas horas si lluvia por la zona de Ezcaray, así que nos aventuramos a esa bonita zona por la que nunca había rodado.

Al acercarnos a La Rioja, íbamos viendo como cada vez el cielo estaba mas despejado, hasta que al llegar a Ezcaray teníamos un cielo limpio en el que era difícil encontrar alguna nube. Nos preparamos para salir y nos encontramos con otro compañero allí en el parking, daba la casualidad de que iba a dar una vuelta por la misma zona a la que nos dirigíamos así que le invitamos a venir con nosotros. El nuevo compañero era de Najera y fuimos de charla en la subida.



La ruta que teníamos en mente tenia dos subidas y dos bajadas, era bastante corta comparando con las que solemos hacer normalmente, pero buscábamos no alejarnos mucho del coche porque temíamos que tuviéramos que huir en estampida por alguna tormenta.


Nada mas salir empezamos a subir por el GR marcado al lado de la antigua estación de tren, el que conecta Ezcaray con San Millan. Fuimos calentando poco a poco y disfrutando de la subida, sobre todo en los cortos tramos de piedra que nos hicieron empezar a sudar y tuvimos que quitarnos alguna capa de ropa. Leontzio (como no) pinchó, aunque quien sabe si no era provocado para descansar un ratillo.








 Lo tipico cuando hay trabajo: dos currando dos mirando

Por este GR llegamos hasta Turza, un pueblo antiguo en el que se veían bastantes casas restauradas, que se caracterizaban por la piedra rojiza con la que están hechas las paredes y que le daban un toque muy bonito de contraste contra los hayedos cercanos.

Desde aquí, siguiendo las recomendaciones del Najerense, subimos por una carretera estrecha y sin nada de trafico hasta Bonicaparra, donde cogimos una pista forestal. La subida por carretera se hizo amena con la conversación y vistas hacia el hayedo que estábamos atravesando. Al coger la pista Zigor y Leontzio se emocionaron cogiendo un “atajo” vertical (que subia al monte Mengaña), mientras que Konor y yo seguimos por el camino marcado con el nuevo fichaje. Poco a poco fuimos cogiendo altura, mientras íbamos imaginando donde nos encontraríamos con los otros dos. Cuando estábamos casi arriba y calculábamos que ya nos tendríamos que haber cruzado con ellos, intentamos contactar con el móvil. Estaban arreglando la rueda nueva de Leontzio, que se le había gripado en núcleo. Estábamos tranquilos porque tenia un buen mecánico con el, así que seguimos subiendo mientras Zigor hacia de las suyas para que la rueda volviera a funcionar. No vimos lo que paso pero según nos comentaron, hicieron un buen apaño. La rueda era una DT Swiss, con el mismo sistema que lleva una de las ruedas que tiene Zigor, así que lo vio claro y se lio a golpes con un extractor de madera (lo que viene a ser un palo), un soporte inteligente (Leontzio acojonado agarrándolo) y un pedazo de pedrusco al puro estilo picapierdra.

Mientras tanto los otros tres seguíamos para arriba hasta un ultimo collado con unas vistas impresionantes hacia el monte San Lorenzo por un lado y hacia los valles cercanos por el otro.




Desde aquí empezamos una bonita y entretenida bajada bordeando la cima del monte Marulla. Esta discurría por otro GR, que también nos llevaría a Ezcaray, pero que lo une con el monasterio de Valvanera. Hicimos un tramo hasta un punto (el collado entre el monte Marulla y el Mengaña) en el que se suponía nos juntaríamos con los dos perdidos, pero no había forma de contactar con ellos. Nos pegaba el viento de lleno y se empezaba a nublar, así que la temperatura bajo de golpe y de estar sudando pasamos al frío. Le dijimos al de Najera que siguiera para abajo antes de que se enfriara y me quede con Konor esperando durante un rato, hasta que aparecieron por una pista y ya los cuatro juntos nos fuimos para abajo disfrutando a tope de cada curva. Toda la bajada fue muy disfrutona, bastante rápida y recta, sin mayor complicación que tomar cada curva sin salirse del sendero estrecho. El principio iba a media ladera por una zona en la que la mayor planta eran los setos, mientras que después de cruzar una pista de cemento nos adentramos en un hayedo muy bonito.








Para ponerle emocion alguno se marco una curva de "UUUUUUUUUUUIIIIIIIIII" en toda regla, pero todo se quedo en una buena derrapada. Ahi va la secuencia:









Al acabar el hayedo, todos con una gran sonrisa en la cara, decidimos que ya no cogeríamos la segunda subida, entre una cosa y la otra se nos había hecho un poco tarde y aunque había sido seguramente la ruta mas corta que hemos hecho en un bombardeo, nos habíamos quedado agusto así que fuimos a cambiarnos y echar un poteo, que para una vez que llegábamos a tiempo había que aprovecharlo.


Para rematar nos quedamos a comer en la estación y vuelta a casa des pues de otra bonita aventura.



La vuelta fue corta pero muy bonita (creo que no llego a 20 km con un desnivel+ acumulado de 800m), y con ella vimos que en esta zona hay mucho terreno que explorar, así que seguro que volveremos tarde o temprano.


2 comentarios:

  1. bonbardoko perlak
    zuentzako hemen
    Ezkarain laukotea
    GRa igotzen
    Najerako tipo bat
    gurekin batu zen
    ta eguraldiua lagun
    polita pasatzen

    Turzoko herri hutsa
    pasatu ta aurrera
    goruntzkoan banatu
    ta scottan zer da?
    zigorrek esku laga
    mekanika afera
    ta laster baten ginen
    bideetan behera

    Pagadixan behera
    bidetxur liraina
    bizkorra teknikua
    guretako aina
    tknika ABCa
    ikasteko bikaina
    praktikatzen jarraitu
    beharko dut baña

    Ezkarain poteatu
    ta gero bazkaldu
    Plana behar bezala
    behar zen osatu
    berriketarako be
    ba zan hainbat kontu
    ta Lainon kaña barik
    ezin etxeratu

    ResponderEliminar